خستگی

نصفه شب ، تو ماشین ، دستت از پنجره بیرون ، موزیک آروم ، تو فکر …
میری جلوتر می بینی یه دختر کنار خیابون وایساده میگی کجا میری میگه مستقیم سوارش میکنی ، چند دقیقه بعد آهنگ تموم میشه میگه میشه دوباره بزنی آهنگ قبلی ؟ میگی باشه
کم کم می بینی قیافش تو هم رفته شده میپرسی چیزی شده اون میگه نه طوری نیست خوبم

ولی تو میگی …
بگو شاید کمکت کردم
اونم شروع میکنه از خاطرات و از درداش میگه
تو هم میری تو فکر و با خودت میگی چقدر درداتون و فکراتون شبیه به همه و تو هم شروع میکنی باهاش دردودل کردن بعد از گپ زدن اون میگه چقدر جالبه زندگیمون شبیه همه تو هم میگی آره عجیبه ، همینطوری که حرف میزنین به شام دعوتش میکنی و اون میگه نه باید برم همین بقل پیاده میشم و میره …
با خودت فکر میکنی که میشه دوباره ببینمش …
شاید تو همین چند دقیقه بهش علاقه مند شده باشی
میزنی همون آهنگی که گفت دوباره بذار و میری تو فکر….

بیخیال میشی میری پی زندگیت ، میرسی خونت و همون زندگی همیشگی ، تنها تو خونه ، آروم ، بی صدا ، تلویزیون روشن میکنی چیز جالبی نداره و خاموش میکنی و میری رو تختو میخوابی .
و باز فردا همون زندگی ، روزای تکراری ، بدون هدف ، بدون انگیزه ، خسته ، گوشیتو چک میکنی ، میری لب پنجره بیرونو نگاه میکنی ، نمیدونی چیکار کنی ، نمیدونی کجایی ، حسرت زندگی های دیگرو میخوری ….
میری بیرون قدم بزنی دوتا هدفون تو گوشت ، برگارو له میکنی ، با نگاهی خسته این ور اون ور رو نگاه میکنی ، هیچ چیز جالبی نیست ، چند دقیقه میشینی رو به رو تو نگاه میکنی و بازم هیچ …

دیگه مثل قدیم شاد نیستی ، شادی جود نداره ، خوشحال نیستی ، کسلی ، حتی دیگه خوب نمیتونی غذا بخوری ، احساس میکنی الکی هستی ، بیخودی شدی …
سکوت تورو فرا گرفته ، یه سکوت سنگین ، غلیظ ، یه سکوت ته نشین شده ، افسرده شدی …

روزات الکی دارن طی میشن ، بی هدف ، با خستگی ، زمانت الکی هدر میره ، تو مجازی میچرخی ، اصلا نمیدونی باید چیکار کنی ، زندگیت شده خشک ، سرد ، بی رنگ …

چند روز بعد شب دوباره میری بیرون آهنگ میذاری ، تو فکری ، میری تو کوچه و خیابونا …
دبواره همون دخترو می بینی میخوای بری سوارش کنی …
که یهو یکی از کوچه میاد جلوت و میره سوارش میکنه …
و دوباره میری تو فکر …

منبع مقاله